“Hayat nedir?” sorusuna yazar ve düşünürlerin cevapları:

Dostoyevski “Cehennem”

Sokrates “Izdırap”

Platon “Bilgi”

Aristoteles “Mücadele”

Nietzsche “Güç”

Picasso “Sanat”

Gandhi “Savaş”

Schopenhauer “Boş bir şey”

Bana göre ise “Vazgeçmemek”

Edebiyat dostlarımla… 😊

Çocukluğumuzda sık sık büyüklerimizden duyduğumuz, şimdilerde ise artık bizim söylemeye başladığımız ”Nerede o eski Istanbul” sözünün bize hissettirdiği hüznün nedenini, Baudelaire ne güzel anlatmış;

“İnsan kalbi ne yazik ki şehir kadar hızlı değişmiyor”

Sürekli memnuniyetsizler, şikayet edenler sadece kendi enerjilerini sömürmezler, sizin enerjinizi de hissettirmeden tüketirler. O insanlarla bir süre birlikte kaldıktan sonra üzerinizde tuhaf bir yorgunluk, birşey yapmama isteği ortaya çıkmaya başlar. Bir departmanı kendi içinden parçalamak istiyorsanız mızmız, dırdırcı birini o bölüme bir virüs gibi sokun kısa sürede orayı içerden çürütecektir. Bir süre sonra herkes yaptığı işten mutsuz, söylenmeye başlayacaktır. Artık onlardan başarı bekleyemediğiniz gibi başarılı olduklarında mutlu olacak enerjileri de kalmamıştır.

Yapmamız gerektiğini düşünüp yapamadıklarımız ve yapmamamız gerektiğini düşünüp yaptıklarımız, bunları arada listemeli insan, liste uzayıp gidiyorsa durum kötü 😀

Süheyl Aygül’ün “Plaza Çalışanı Olmak” yazısında yaptığı tespiti sizlerle paylaşmak istedim.

Plaza Çalışanı: Yaka kartı takan, döner kapılardan geçen, pencereleri açılmayan kulelerde soluksuz yaşayan, klimalarla nefes alan, aynı öğle yemeklerini yiyen, aynı marka mağazalardan giyinen, aynı kurallarla oynayan, excel satırları arasında kaybolan, bilgisayar ve akıllı telefonları et kemik haline gelen, insanlardan beş gün alıp, iki gün veren sistemin birer dişlisi 😀