Neden mutlu olamıyoruz? Yanlış kurulan denklemler neden doğru sonuç vermiyor?

Bu sorunun yanıtını insanoğlu asırlardır arıyor ama hiçbir dönem, savaş dönemleri de dahil yanıttan bu kadar uzak kalmış olabileceğini düşünmüyorum. Yanlış kurduğumuz denklemler üzerinden doğru sonuçları aradığımız bir çağdayız. Sadece mutluluk için değil aradığımız birçok şeyi yanlış kurguladığımız denklemlerle bulmaya çalışıyoruz ve tabi bulamıyoruz.

Epikuros’un savında olduğu gibi dostlarımız ve özgürlüğümüz yoksa yaşadığımız hayat üzerine kafa yoracak kadar vakit ayıramıyorsak paramız olsa da mutlu olamayız. Bunlara sahip olduktan sonra paramız olmasa da mutlu olabiliriz.

Sistem bize küçük yaşlardan itibaren sürekli olarak az bir gelirle mutlu olamayacağımız düşüncesini empoze ediyor. Mutluluk için geliri öne çıkarıp asıl olması gereken maddi olmayan dostlar ve özgürlük gibi psikolojik ögeleri geriye atıyoruz, böyle olunca da mutluluk için uğraşırken sürekli olarak mutsuzluğumuzu katlayıp büyütüyoruz.

Eğer hiç dostumuz yoksa lüks bir yaşam, çok kazanç bizi mutlu etmeyecektir. Öncelikle dostlar, özgürlük, yatağa yattığındaki düşünce rahatlığı gibi maddi olmayan psikolojik ögelere sahip olmadıkça gerçek anlamda bir mutluluğu yaşayabilmemiz mümkün değil.

Pahalı, lüks şeyler alıp onları tüketerek kaynağını çözemediğimiz, çözmek için üzerinde kafa dahi yoramadığımız sorunlarımıza çözüm bulmaya çalışıyoruz. Psikolojik gereksinimlerimizi doğru çözümleyemediğimiz için sürekli olarak maddi şeylere yöneliyoruz. Yöneldiğimiz bu maddi nesneler psikolojik ihtiyaçlarımızı karşılayamadıkları gibi bizim gerçek ihtiyaçlarımızı bulmamıza da yardımcı olmuyorlar. Sonuçta kurtulamadığımız bir kısır döngü içinde kendimizi de hayatımızı da tüketiyoruz.

Sürekli olarak gerçek gereksinimimizle değil, tüketmemiz istenen maddi nesnelerin görüntüleri ile bombardımana tutulan bir dünyadayız. Bir zaman sonra ihtiyaçlarımızın gerçekten son model bir araba, lüks bir villa, yeni çıkan bir cep telefonu olduğu yanılgısına düşmeye başlıyoruz. Bunlar bir rastlantı değil, dünyanın sanayi toplumuna geçişi ile birlikte ticaretin ve ticari çevrelerin güçlenmesinin doğal bir sonucu aslında. İnsanlar kendi içlerine dönüp gerçek ihtiyaçlarının neler olduğunu kavrayıncaya kadar da bu sağlıksız işleyişin böyle gideceği görünüyor. Bize her gün defalarca gösterilen bu yüzeysel maddi nesnelerin iç derinliklerimizdeki gerçek arzularımızın, ihtiyaçlarımızın yerine geçmediğini anlamaya başladığımızda her şeyin yavaş yavaş düzeleceğini düşünüyorum.

İnsanoğlu denklemlerini hatalı kurgulasa da yanlışlarını tükete tükete elbet sonunda doğruya ulaşacaktır.

Mutluluğu yakalamak mümkün mü? Tabi ki hayır :))

Mutluluğu yakalamak diye anlamakta zorlandığım tuhaf bir söylem var. Oysa ki mutluluk dış etkenlerden çok insanın içinde sahip olduğu değerler ile ilgilidir. Mutluluğumuz, dışımızdaki faktörlere bağlı ise bunlar değiştikçe ki, sürekli değişirler, biz de inişli çıkışlı bir duygu halinde, hep bir mutluluğu yakalama çabasında oluruz. İç değerlerimiz, olaylara yaklaşım şeklimiz, dışarıda olan bitenden çok daha stabildir. İç değerlerimizi doğru oturtup, hayatı bu doğrultuda çözebilmeyi başarabildiysek mutluluğu yakalamak ya da kaçırmak gibi bir derdimiz de olmayacaktır.

Yazarların mutluluğa dair düşünceleri

Mark Twain: “Akıl sağlığı ile mutluluk, imkansız bir kombinasyondur.”

Leo Tolstoy: “Mutluluk bir alegori, mutsuzluk ise hikayedir.”

Ayn Rand: “Kendinize değer vermeyi öğrenin; ki bu, mutluluk için mücadele etmek de demektir.”

Charlotte Bronte: “Paylaşılmamış bir mutluluğa, mutluluk demek güçtür; hiçbir tadı yoktur bunun.”

Hunter S. Thompson: “Mutlu olmak için başkalarının kalbine ve zihnine muhtaçken, kendinize nasıl saygı duyabildiğinizi anlamıyorum.”

Haruki Murakami: “Ama en iyinin ne olduğunu kim söyleyebilir ki? Bu sebeple mutlu olma şansını yakaladığın her seferinde, ona tutunmalı ve diğer insanları kafana çok da fazla takmamalısın. Deneyimlerime dayanarak diyebilirim ki, insanın karşısına böyle bir şans, hayatı boyunca iki ya da üç defa çıkar ve eğer onları kaçırırsak hayatımızın geri kalanında bunun için pişmanlık duyarız.” (İmkansızın Şarkısı)

Ernest Hemingway: “Zeki insanın mutluluğu, bildiğim en nadir şeydir.”

Kurt Vonnegut: “Ve lütfen mutlu olduğunuzda bunu fark edin; ve haykırın ya da mırıldanın ya da sadece düşünmekle yetinin, ‘Eğer bu muhteşem değilse, muhteşem olan nedir ki!’”

Robert Louis Stevenson: “Mutlu olma ödevi kadar küçümsediğimiz başka hiçbir ödev yoktur. Oysa mutluyken dünyaya anonim iyilik tohumları ekeriz.”

Fyodor Dostoyevski: “İnsan yalnızca dertlerini saymaktan hoşlanır, mutluluklarını ise saymaz.”

Sylvia Plath: “Daima hareket halinde ve mutlu olmak ile içime dönerek pasif ve hüzünlü olmak arasında bir tercih yapabilirim. Ya da bu ikisi arasında sekerek aklımı yitirebilirim.”

Jane Austen: “Hak ettiğimden daha fazla mutlulukla karşılaştığımda, bundan dolayı memnun olmayı öğrenmek zorundayım.” (Gurur ve Önyargı)

Douglas Adams: “Mutlu olmayı, haklı olmaya tercih etmeyeceğim tek bir gün yok.” (Otostopçunun Galaksi Rehberi)

Gillian Flynn: “Dünyaya gösterdiğin yüz, ona sana nasıl davranması gerektiğini de söyler.”

Charles Dickens: “Mutluluk bir armağandır ve işin sırrı onu beklemekte değil, geldiğinde memnun olmaktadır.” (Nicholas Nickleby)

Victor Hugo: “Yaşam en yüce mutluluğu, sevildiğine ikna olmuş kişiye sunar; kendisi olduğu için sevilmiş – hatta diyebiliriz ki, kendisine rağmen sevilmiş kişiye.”

Stephen King: “Mutluluk, mümkün olduğunda, incelenmeden bırakılmalıdır.” (Şeffaf)

Margaret Atwood: “Mutluluk etrafı camdan duvarlarla çevrili bir bahçedir: Ne girişi vardır, ne de çıkışı.” (Kör Suikastçı)

Jack Kerouac: “Mutluluk, her şeyin muazzam bir garip rüya olduğunu fark etmeye bağlıdır.” (Yalnız Gezgin)

Aldous Huxley: “Gerçek mutluluk, mutsuzluğun telafileriyle kıyaslandığında, oldukça sefil görünür. Ve elbette, istikrar, istikrarsızlığın ihtişamının yanına bile yanaşamaz.” (Cesur Yeni Dünya)

Virginia Woolf: “Mutluluğu melankoliden ayıran çizgi, bir bıçak ağzından daha kalın değildir.” (Orlando)

Paulo Coelho: “Eğer daima an’a odaklanmayı başarırsan, mutlu bir adam olursun.” (Simyacı)

Edith Wharton: “Kafanı mutlu olmaya takmadığın sürece, iyi vakit geçirmenin önünde hiçbir engel göremiyorum.” (The Last Asset)

Maya Angelou: “Eğer içinizde tek bir gülümseme kaldıysa, onu sevdiğiniz insanlara ayırın.”

Alexandre Dumas: “Gururlu değilim ama mutluyum. Ve mutluluk insanı kör eder; bana kalırsa, gururdan bile daha fazla üstelik…” (Monte Cristo Kontu)

Roald Dahl: “Eğer iyi niyetliyseniz, niyetiniz yüzünüzde bir güneş gibi ışıldayacak ve böylece her zaman sevimli görüneceksiniz.”

George Orwell: “İnsanlık özgürlük ile mutluluk arasında tercih yapmak zorundadır ve insanların büyük çoğunluğuna mutluluk daha uygundur.” (1984)

Gabriel Garcia Marquez: “Mutluluğun tedavi edemediği bir şeye hiçbir ilaç çare olamaz.” (Aşk ve Öbür Cinler)

Vladimir Nabokov: “Ve yine de mutluyum. Evet, mutlu. Yemin ederim. Yemin ederim ki mutluyum… Biraz bayağı, biraz da hilebazmışım, kayda değer yönlerimi -hayal dünyamı, bilgeliğimi, edebi yeteneğimi…- kimse takdir etmiyormuş, ne fark eder. Kendime gözümü ayırmadan bakabildiğim için mutluyum; aslında kendine bakmak hemen herkes için ilgi çekicidir- evet, kesinlikle ilgi çekici!.. Mutluyum- evet, mutlu!” (Göz)

Kaynak: Sabit Fikir

Mutluluk üzerine farklı bir tez

William Morris, insanın eli ile yaptığı üretimin insanı mutlu edeceğini araya makinanın girmesi ile ortaya çıkacak eserlerin eskisi gibi olmayacağını ve insanı da mutlu etmeyeceğini savunur.Mutluluğun el emeği ile elde edileceğini savunur. İnsan ile maddenin arasına giren makinanın, endüstriyel girişimin güzelliği yok edeceği görüşündedir. Yalnız ve yalnız insan elinin maddeye can verebileceği, ortaçağ sanatçılarının eserlerinden aldığı zevkle mutlu ve özgür olduğunu söylüyordu. Toplumların bugünkü gelişmişliklerinin, zenginleşmelerinin yanında böylesine mutsuz olduklarını düşündüğümüzde William Morris’e hak vermemek elde değil.

Mutlu ve mutsuz çiftlerin en belirgin özelliği

Geçenlerde Doğan Cüceloğlu’nun bir seminerinde dinledim. ABD’de bir araştırma yapıyorlar, en mutlu ve en mutsuz çiftleri alıp, çiftlerin mutlu ve mutsuz olmasına nelerin etkili olduğuna yönelik bir çalışma yapıyorlar. Mutlu çiftler üzerinde mutluluk ile ilgili tek bir kriter buluyorlar, para, eğitim vb. değil. En mutlu 50 çiftin hepsi birbirine dokunan çiftler.