Cenazeye katılarak, telefonla arayarak, mesaj göndererek bu zor günümde yanımda olan bütün arkadaşlarıma çok teşekkür ederim. Desteğinizle bu sıkıntılı süreçte kendimi tahmin ettiğimden daha iyi hissettim.Yaramın kabuğunun beklediğimden çabuk iyileşeceğini düşünüyorum. Yaranın altında kalan sızı ise sanırım ömür boyu sürecek, belki de böyle olması daha güzel, o sızı bizleri onlarla bir arada tutan görünmez bir bağ olacak bundan sonra.

Geriye dönüp baktığımda annemin ve babamın hastalığı ile geçirdiğim 2 yılın bana 2 üniversite diploması ile öğrenemeyeceğim kadar çok şey öğrettiğini düşünüyorum. Ne ilginçtir, doğduğumuz andan itibaren bizi büyüttükleri gibi, ölüm süreçlerinde de bizi büyütmeye devam ediyorlar. Hem de çok daha büyük hızla…

Bu akşam üzeri doğrularımla, yanlışlarımla beni ben yapan babamı kaybettim. Bir İnşaat Mühendisi benzetmesi yaparsam, babam temelimi ve altyapımı, annem üstyapımı inşa etmiştir. Ömrüm seni sevmekle nihayet bulacak” annem ile babamın şarkısıydı. Evlendiklerinin ertesi günü (25 Haziran 1963) Radyoevindeki arkadaşları onlara armağan olarak bu parçayı çaldırmış radyoda. Birlikte oldukları son zamana kadar bu anılarını anlattılar birbirlerine. Cenazesi 14 Ağustos Cuma Günü öğle namazını takiben Ataköy 5.Kısım Cami’nden kaldırılıp, Çobançeşme Mezarlığına defnedilecek.