Moskova yolculuğumda yol arkadaşım, Dostoyevski’nin ölümünden iki yıl önce tamamladığı ölümsüz Karamazov Kardeşler. Bu kitabı 22 yıl önce 32 yaşında Kabakulak olduğum 96 yazında okumuştum. Bugün altını çizdiğim satırlara baktıkça Rusya gibi, zaman içinde kendimin de nasıl değiştiğini görüyorum. Umarım bir 22 yıl sonra 76 yaşında tekrar okuma imkanını bulabilir, bir sinüs diyagramını andıran inişli çıkışlı yaşamımdaki değişimleri bu eser üzerinden geniş bir perspektifte görebilirim 😊