“Umudun iki güzel kızı vardır: Öfke ve cesaret. Öfke olanlara dayanmak, cesaretse değiştirebilmek için…” Bir romanımda buna benzer bir şey yazmıştım. Cesaretin ölçülü öfkeyle beslenmesinin şart olduğuna inanırım. Öfke, cesareti tutuşturur, insana yaşam, sanatçıya değiştirme enerjisi verir. Öfke saldırganlıktır da; içinde saldırganlık olmayan başyapıtsa hemen hemen yok gibidir. Unutmayalım, konformistler ve düzen severler önce öfkelerini yitirirler. Ancak sözünü ettiğim öfke ataerkil, maço karakterli olmamalı, vicdandan, yürekten, adalet duygusunun rencide edilmesinden doğmuş olmalı…

Mehmet EROĞLU