Çünkü futbol romantizmini bitirdiler diyor Soner Yalçın ve devam ediyor.

Fut­bol ro­man­tiz­mi­ni bi­tir­di­ler. Ço­ku­lus­lu fir­ma­lar, ta­kım­la­rı ve stad­yum­la­rı sa­tın al­dı. Fut­bol sa­na­yi da­lı­na dö­nüş­tü­rül­dü; kü­re­sel bir im­pa­ra­tor­luk ya­pıl­dı.

Evet: Ma­ra­do­na­’nın sa­nat­sal fut­bo­lu, so­ğuk ve zevk­siz salt sko­ra yö­ne­lik oyu­na ye­nil­di.

Ar­tık “ra­kip fut­bol­cu­lar üzü­lü­r” di­ye se­vinç gös­te­ri­si yap­ma­yan Jo­se Pi­en­di­ne­ne yok.

Ar­tık rö­va­şa­ta ile gol atan

Şi­li­li kı­zıl­de­ri­li Da­vid

Ar­rel­la­no yok.

Ar­tık “6 ba­ca­k” Le­oni­das ya da “Çıl­gın Aya­k” Gar­rinc­ha yok.

Ar­tık “tan­go en iyi an­tre­man­dı­r” di­yen Mo­re­no yok.

Ar­tık to­pa sev­gi­li­si gi­bi dav­ra­nan Di­di yok.

Ar­tık 1942’de “ka­za­nır­sa­nız ölür­sü­nü­z” teh­di­di­ne rağ­men sa­ha­ya çı­kıp Na­zi­le­ri pe­ri­şan eden ve kur­şu­na di­zi­len Di­na­mo Ki­ev’­li 11 fut­bol­cu yok.

Ar­tık li­man iş­çi­le­ri­nin gre­vi­ni des­tek­le­yen bir cüm­le­yi for­ma­sı­na yaz­mış ol­du­ğu için ce­za­lan­dı­rı­lan İn­gi­liz fut­bol­cu Rob­bi­e Fow­ler yok.

Ar­tık 1994’te fut­bol sen­di­ka­sı kur­mak ama­cıy­la ça­lış­ma­la­ra baş­la­dık­la­rı için üzer­le­ri çi­zi­len; Sto­ich­kov, Be­be­to, Gas­co­ig­ne, Fran­ces­co­li, La­ud­rup, Za­ma­ra­no, Hu­go Sanc­hez yok.

Ar­tık “De­niz Gez­miş idam edil­me­si­n” di­ye im­za top­la­yan Me­tin Ok­tay yok.

Ar­tık fut­bol­cu­la­rın sö­mü­rül­me­si­ne kar­şı çı­kıp sen­di­ka kur­mak is­te­di­ği için Ga­la­ta­sa­ra­y’­dan ko­vu­lan Me­tin Kurt yok.

Dün­ya ku­pa­sın­dan zevk al­ma­ma­nı­zın se­be­bi bu­dur!

Şim­diki fut­bol­cu­lar çok ter­bi­ye­li: Si­ga­ra iç­mi­yor­lar; iç­ki iç­mi­yor­lar, çok ça­lı­şı­yor­lar ve fut­bol oy­na­mı­yor­lar!

Soner Yalçın