Yokuşlu sokakların ayrı bir kişiliği olduğunu düşünürüm. İnsanın ritmini, yürüme hızını bir süreliğine de olsa bozuyor böyle sokaklar. Çıkarken ağırlaşıyor, inerken hızlanıyorsun. Hızın değiştikçe de çevreye bakışın, algın da değişiyor farkında olmadan. İnsanı farklı hissettirdiği için seviyorum yokuşlu sokakları. Hele bir de aşağıya indiğin yol denize kavuşuyor yani sokak sonsuzlukla buluşuyorsa bir an için de olsa her şeyi unutabiliyorsun.