Mutsuzluklarımız da evlerimizin mimarisi de, birbirine benziyor. Yoksa sakın bu planların benzerliğinden kaynaklanmasın mutsuzluğumuz da?
Eskiden her evin kendine göre bir gizemi, farklılığı vardı. İçeriye girince her ev bir farklı gelirdi insanın gözüne. Şimdi benzer mimari planlarla üretilen konutlarda insanı şaşırtan hiç bir şey yok. Elinizle koymuş gibi tuvaletin yerini bulabiliyorsunuz. İç dekorasyon da fabrikasyon IKEA veya benzeri mağazalardan, sıkıcı ve kasvet veren bir aynılık var evlerimizde. Alain De Botton, “Mutluluğun Mimarisi”nin ilk sayfalarında bir mekana girince o mekanın iç dekorasyonundan orada yaşayan insanların mutlu olup olmadıklarını anlarım der. Ben de girdiğim mekanları insansız görebilme fırsatım olabilirse içinde yaşayan insanlara yönelik çıkarsamalarda bulunabiliyorum.

Düşüncem odur ki; Benzer mimari planlar, benzer mutsuzlukları tetikliyor, mutsuzluklar da benzeri mimari planları ve bu döngü böyle devam edip gidiyor.